೧೦ ವರ್ಷದ ನಂತರ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಹುಡುಗಿಯರು.
ಶ್ರೀ. ಎಚ್.ಎಸ್. ವೆಂಕಟೇಶ ಮೂರ್ತಿ.

ನನ್ನ ಕಣ್ಮುಂದೆಯೇ ಆಟಾಡಿಕೊಂದಿದ್ದ
ಹುಡುಗಿಯರು ಈಗ ಹೆಂಗಸರು. ಕಣ್ಣಿನ ಸುತ್ತ
ಕಪ್ಪು ಬಳೆ. ಒಳಸರಿದ ಕೆನ್ನೆ. ಮೊಲೆಗಳ ಜೋಲು.
ತಕ್ಷಣವೇ ಸೆರಗೆಳೆದು ನಾಚಿ ತುಳುಕುವ ಬಿಂಕ
ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತೋ ? ನನ್ನ ಎದುರೆ ಸಾಂಗೋಪಾಂಗ
ಹರಿದ ಕುಪ್ಪಸದಿಂದ ಹೊರಗೆಳೆದು ಮೂಳೆಮೈ
ಮಗುವಿಗೂಡಿದರು. ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ತಾಯ್ತನದೊಂದು
ಸಂತ್ರುಪ್ತ ಭಾವವೋ…ಬಡತನವು ಕರುಣಿಸಿದ
ನಿರ್ಭಾವವೋ ..? ಇವರೆ ? ಇವರೆ  ಆ ಹುಡುಗಿಯರು ?
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿ. ಕೆನ್ನೆಯಲ್ಲಷ್ಟು ಕೆಂಪಾಗಿ
ಸರಿದು ಕಂಬದ ಹಿಂದೆ ಕಿವಿಯಾಗಿ ನಿಂತವರು ?
ಕೊಟ್ಟ ಹಾಲನು ಕುಡಿದು ಹೋಗಿಬರಲೇ ಎಂದೆ.

ಕನ್ನಡಕ ವಿಟ್ಟು ..ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನಿಳಿದು..
ಏದುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಾಗ …ಲೊಚಗುಟ್ಟಿದರೆ ಅವರು ?

-ವೆಂ. (‘ಎಶ್ಟೊಂದು ಮುಗಿಲು,’ ಕವನ ಸಂಕಲನದಿಂದ ಆಯ್ದ ಕವನ.)